اما چرا این تذکرات تاکنون نتوانسته آنچنان که شایسته است در رفتار شهروندان در هنگام مواجه شدن با خودروهای امدادی تاثیر گذاشته و روز به روز شاهد عدم همکاری رانندگان خودروهای دیگر بوده ایم.
در کشورهای توسعه یافته مردم ارزش بسیار زیادی برای ماموریتهای خودورهای امدادی قایل هستند به گونه ای که کلیه رانندگان چه در مسیر حرکت خودروهای امدادی و چه در مسیر مقابل وظیفه خود میدانند که خودروی خود را به سمت راست گذرگاه هدایت نموده و با توقف کامل راه را برای عبور آمبولانس -آتش نشانی و پلیس باز میکنند و تا عبور کامل خودروهای امدادی و اطمینان از عدم وجود خودروهای امدادی دیگر از محل خود حرکت ننموده و پس از آن به مسیر خود ادامه میدهند.
شاید بسیاری از رانندگان نتوانند تصور کنند که راننده یک خودروی امدادی در چه فشار و استرسی بسر میبرد و گاه این فشارها و استرس های ناشی از حساسیت ماموریتهای محوله میتواند کلیه سیستم های عصبی یک راننده خودروی امدادی را بشدت تحت تاثیر قرارداده و در گاهی اوقات قدرت عکس العمل فوری و انجام صحیح وظایف رااز وی سلب نماید.
اگر رانندگان خودروهای عبوری سعی کنند در زمان مواجهه با خودروهای امدادی راه را برای عبور آنان باز نموده و حرکت آنها را تسهیل نمایند قطعا در کاهش فشارها و استرس های موجود تاثیر بسزایی داشته و این امکان برای پرسنل امدادی فراهم میگردد تا ذهن خود را معطوف ماموریتها نموده و با راندمان بالاتری به نجات جانها بپردازند.
مهربانی و عطوفت و فداکاری ما ایرانیان در تمام جهان زبانزد است ..پس بیایید با کمی صرف وقت و از خود گذشتگی کاری کنیم که در نهایت منجر به نجات یک انسان از خطرات جدی خواهد بود.
ترافیک شهرهای بزرگ به تنهایی برای ایجاد تاخیر در رسیدن خودروهای امدادی کفایت میکند پس بیایید از همین امروز با خود عهد ببندیم که در هنگام رانندگی با احساس مسئولیت کامل راه را برای خودروهای امدادی باز نموده و از همین طریق در نجات جان انسانهای دیگر شریک باشیم.