ارسال به 

هر رفتار غیرمعمول، اختلال خلق یا تفکر که اگر بسرعت مورد توجه قرار نگیرد، ممکن است منجر به آسیب به خود یا دیگران شود.

علل اورژانس‌های روانپزشکی

معمولاً در زمینة یک اختلال روانپزشکی مزمن
G.M.C
Drug reaction or intoxication
بدنبال یک حادثه، جنایت یا آگاهی از بیماری جسمی خطرناک، از نظر روانی تحت فشارقرارگرفتن

محل وقوع:

منزل، خیابان، درمانگاه سرپایی، بخشهای بستری روانی یا مدیکال یا جراحی یا بخشهای اورژانس.

فراوانترین تظاهرات بالینی:

Anxiety or Agitation
رفتار یا تهدید به Suicide یا Assaultive
رفتار سایکوتیک
مسائل ناشی از دارو یا بیماری جسمی 

اپیدمیولوژی

M = F

Single > Married

Suicidal ۲۰%، ۱۰% رفتار خشونت‌آمیز

شایعترین تشخیص‌ها: اختلالات خلقی، اسکیزوفرنی، وابستگی به الکل.

۴۰% نیاز به بستری

اکثر مراجعات در ساعات شب

ا صول اساسی روانپزشکی اورژانس

الف) رویکرد (Approach):

– فقدان وقت قبلی ملاقات

– مراجعه در هر ساعتی از شبانه‌روز

– اغلب تهدیده‌کننده (Threatening)

– اغلب خواهان درمان نیستند

– مراجعه چند مورد با یکدیگر بطور همزمان 

ب) ارزیابی اولیه و Management:

I: محافظت از خود:

الف) حتی‌المقدور قبل از ملاقات با بیمار وی را بشناسید و بیشتر راجع به او بدانید

ب) کار مهار فیزیکی را به کسانی واگذارید که در این مورد آموزش دیده‌اند

ج) به ایمنی محیط فیزیکی توجه کنید (دسترسی به در، اشیاء داخل اطاق)

د) درصورت لزوم از دیگران بخواهید که در نزدیکی حضور داشته باشند

ه) سعی در برقراری اتحاد درمانی داشته باشید (مثل عدم تهدید یا رویارویی با بیمار پارانوئید) 

II: پیشگیری از آسیب:

الف) ضمن ارزیابی به هر طریق ممکن از آسیب‌زدن بیماران به خود جلوگیری کنید

ب) خطر Violence را ارزیابی کنید.

۱. به بیمار بگویید که خشونت قابل قبول نیست

۲. رویکرد به بیمار بایستی غیرتهدیدکننده باشد

۳. به بیمار اطمینان و آرامش دهید

۴. دارو پیشنهاد کنید

۵. به بیمار بگویید در صورت لزوم از مهار فیزیکی یا اطاق انفرادی (Seclusion) استفاده خواهد شد.

۶. گروهی را برای مهار فیزیکی آماده داشته باشید ومرتب علایم حیاتی را کنترل کنید

۷. ضمن مهار بیماران، به دقت مراقب آنها باشید و مرتب علایم حیاتی را کنترل کنید.

بلافاصله طرح رویکردی دیگر (نظیر دارو) را بریزید

III. اختلال شناختی ناشی زا G.M.C (نادیده انگاشتن آن بزرگترین اشتباه است)

IV سایکوز در حال وقوع (Impending psychosis)

خشونت (Violence) و رفتار تهاجمی) (Assaultive Behav.

اولین اقدام: تعیین علت تعیین مسیر درمان

پیش‌بینی خشونت و رفتار تهاجمی مشکل است ولی ترس مردم از همة‌ بیماران روانی نامتناسب است و فقط تعداد کمی از بیماران روانی برای دیگران واقعاً خطرناک هستند. 

ارزیابی و پیش‌بینی رفتار خشن

الف) علایم خشونت قریب‌الوقوع:

۱. اعمال خشونت‌آمیز اخیر

۲. تهدید کلامی

۳. حمل سلاح

۴. Progressive psychomotor agitation

۵. مسمومیت با الکل یا سایر مواد

۶. ویژگیهای پارانوئید در بیمار سایکوتیک

۷. توهمات شنوایی آمرانه خشن

۸. بیماریها مغزی (بویژه فرونتال)

۹. Catatonic excitement

۱۰. اپیزودهای Manicخاص،

۱۱. بعضی اپیزودهای افسردگی Agitated

۱۲. اختلال شخصیت (خشم، اختلال کنترل تکانه)

ب) خطر خشونت را ارزیابی کنید

تفکر، میل، قصد و طرح خشونت

ویژگیهای دموگرافیک: ۱) جنس مرد ۲) سن (۲۴-۱۵ ساله) ۳) Low SES ۴)Few social support
سابقه بیمار:‌ خشونت قبلی،‌رفتار ضداجتماعی، عدم کنترل Impulse (مثل قماربازی، سوءمصرف مواد، خودکشی یا خودآزاری، سایکوز)
استرسورهای آشکار: (تعارضات زناشویی، Loss)

تشخیص افتراقی

خشونت غیرقابل کنترل ثانوی به استرسهای بین‌فردی
اختلال شخصیت آنتی‌سوشیال، پارانوئید
Impulse control disorder
اختلال هذیانی دمانس
اسکیزوفرنی
Sexual disorder
BMD
›Cerebral infections or neoplasms
Alcohol intoxication
T.L.E

خصوصیاتی که به علت طبی اختلال روانی دلالت دارند

شروع حاد (ظرف چند دقیقه تا چند ساعت)
اولین دوره بیماری
سن پیری
وجود بیماری جسمی
سوءمصرف مواد
اختلال ادراکی غیرشنیداری (مثل توهم بینایی)
نشانه‌های نورولوژیک
علائم کلاسیک در MSE: کاهش سطح هوشیاری، Disorientation، اختلال حافظه،‌ اختلال توجه و تمرکز، اختلال در محاسبه (Concreteness
اختلال حرکتی یا Gait
Constructional apraxia
ویژگیهای کاتاتونیک

درمان

مهار فیزیکی: وقتی که بیمار آنقدر خطرناک باشد که تهدیدی جدی به شمار آید و با روش دیگری قابل کنترل نباشد.
روشهای مهار فیزیکی:
– استفاده از حداقل ۴ نفر

– توضیح به بیمار

-دودست و دو پا

– کنترل مرتب مهارها

– استفاده از دارو

– استفاده از مهار چرمی

– یک نفر همیشه در معرض دید بیمار باشد و اطمینان بخشی

– سر کمی بالاتر از تنه

– شروع مداخلة کلامی

– پس از آرام شدن، مهارها را به فاصلة ۵ دقیقه بردارید. 

درمان دارویی

بسته به علت متفاوت است:

استفاده از هالوپریدول ۱۰-۵ میلی‌گرم هر نیم تا یکساعت
بنزودیازپین‌ها: دیازپام ۱۰-۵ میلی‌گرم و لورازپام ۴-۲ میلی‌گرم
آنتی‌هیستامین‌ها مثل دیفن‌هیدرامین یا پرومتازین

روان‌درمانی

همدلی یا Empathy
کمک به افزایش اعتماد به نفس بیمار، پرهیز از برخوردهای اهانت‌آمیز
گوش کردن فعال که باعث برون‌ریزی یا abreaction 

خودکشی یا Suicide

نگرشهای متفاوت به خودکشی:

Stoics (رواقیون): آخرین عمل یک انسان آزاد

کلیسای کاتولیک و اسلام: خودکشی یک گناه

Emile Durkheim: خودکشی یک کردار اجتماعی

اکثر محققین غربی:‌ خودکشی پدیده‌ای پیچیده Biopsychosocial

تعریف Edwin Shneidman

عمل آگاهانة نابودسازی بدست خود، که در بهترین مفهوم می‌توان آنرا یک ناراحتی چندبعدی در انسان نیازمندی دانست که برای مسئلة مشخصی، خودکشی را بهترین راه‌حل می‌داند.

بنابراین خودکشی یک عمل تصادفی یا بی‌معنی نیست.

اپیدمیولوژی

نهمین علت مرگ در آمریکا: هر ۲۰ دقیقه یک نفر، سالی ۳۰۰۰۰ خودکشی موفق.

آمار سازمان ملل: میزان خودکشی از ۱۰ در صدهزار تا ۲۵ در صدهزار در کشورهای مختلف متفاوت است.

اقدام به خودکشی ۱۰-۸ برابر خودکشی موفق

عوامل مرتبط

جنس: خودکشی موفق در مردان ۳ برابر زنان است 
اقدام به خودکشی در زنان ۴ برابر مردان است

۲. روشها: مردها عمدتاً اسلحة گرم،‌دارزدن، پریدن از بلندی

زنها عمدتاً داروها و سموم

سن: سن افزایش میزان خودکشی
در افراد مسن خودکشی کمتر ولی موفق‌تر است.
خودکشی سومین علت مرگ در گروه سنی ۲۴-۱۵ سال. 

۴. مذهب: افزایش میزان ایمان و اعتقاد باعث کاهش میزان خودکشی می‌شود.

۵. وضعیت تأهل: ازدواج + بچه‌دار شدن کاهش خطر خودکشی می‌شود. متآهل > مجرد > مطلقه و بیوه

۶. شغل: کار و شغل محافظی در مقابل خطر خودکشی، بعضی مشاغل در خطر بیشترند: پزشکان بویژه روانپزشکان، چشم‌پزشکان و متخصصین بیهوشی. 

۷. سلامت جسمی:

در ۵۱-۱۱% تمام موارد خودکشی، بیماری جسمی عامل مهمی شناخته شده.

هفت بیماری CNS خطر خودکشی را افزایش می‌دهند (ارتباط با بیماری خلقی): اپی‌لپسی، M.S، تروما،‌CVA، هانتینگتون، دمانس و AIDS.